TOTAL ART 1
Εκατό Ημέρες Της Άνοιξης
Ζωγραφική - Ποίηση: Δημήτρης Χιωτόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
2013

TOTAL ART 2
Αφή Των Χρωμάτων
Ζωγραφική - Ποίηση: Δημήτρης Χιωτόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
2014

Στοχασμός κι αναζήτηση, όλες οι τέχνες (ποίηση, ζωγραφική, γλυπτική, μουσική, όρχηση κι αρχιτεκτονική) κινούνται σε πλαίσια όπου οι ιδέες συγκεκριμενοποιούνται ως χρώματα, ως επιφάνειες, ως ήχοι, ως ρυθμοί, ως κινήσεις κι ως όγκοι, δια των αισθήσεων, σ’ αναζήτηση μιας μορφικής τελειότητος.
Η αντιστοιχία των τεχνών οδηγεί στη δυνατότητα μιας πολυδιάστατης τέχνης, της “Ολοκληρωμένης Τέχνης”, όπου όλες οι επί μέρους τέχνες συνείρονται σε μίαν ενιαία σύνθεση.
Το “Ολοκληρωμένο Έργο Τέχνης” πού προκύπτει από τη σύνθεση αυτή δεν είναι αποτέλεσμα, αλλά πορεία ασταμάτητη κατά την οποίαν ατομικό και συλλογικό εγώ επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τους στο πρόσωπο του καλλιτέχνη - θεωρού.

∆ηµήτρης Χιωτόπουλος 
Ζωγράφος - Ποιητής
Νοέμβριος 2000

Νομίζω πως μόνο η πίστη και μάλιστα όταν φτάνει στο φανατισμό μπορεί να μας φωτίσει μονοπάτια για καθοδήγηση! Για όλες τις τέχνες πιστεύω πως η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ και η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ, έχουν ανάγκη από ξεχωριστά διαφοροποιημένα επιτεύγματα. Το πιο κοντινό μου παράδειγμα είναι στα μαθηματικά, η Θεωρία των Συνόλων, οι Διαφορικές Εξισώσεις, που χρησιμοποιούμε σαν κλειδιά στην επίλυση των προβλημάτων που προβάλλουν όταν πλησιάζουμε το όριο της αλήθειας. ΜΟΝΟΝ Η ΜΟΥΣΙΚΗ σαν τέχνη έχει το μοναδικό προνόμιο να μην χρειάζεται το ΛΟΓΟ (λογική) για να γίνει κατανοητή. Επικοινωνεί στο επίπεδο του υποσυνείδητου και πετυχαίνει τη μέθεξη! Κάθε προσπάθεια εκλογίκευσης της λειτουργίας αυτής, δημιουργεί ενδιαφέροντα κινήματα και πλουταίνει και πλουτίζει τους μελετητές και τους αντιφρονούντες. Στη ζωγραφική και την ποίηση του Δημήτρη Χιωτόπουλου, πολλές φορές νιώθεις την αρχή να πλησιάζει το τέλος και το τέλος τη νέα αρχή. Τα μοτίβα στη ζωγραφική του, μου θυμίζουν τις καμπύλες Fractal, μόνο η επιμονή του στην επανάληψη δε γίνεται μανιέρα, αλλά κρύβει υποσύνολα και πάντα προσπαθεί να φθάσει σε ένα Total Art. Σαν κίνημα ενδιαφέρον και όσοι πιστοί προσέλθετε… Δεν έχει ελιτισμό, δεν έχει περιχαρακωμένες μικροψυχιές. Από μεριάς μου, τα μοτίβα που έχετε στα χέρια σας, επηρεασμένα από τις εικόνες και τα ποιήματα του Δημήτρη, ίσως δίνουν ένα μονοπάτι για να πλησιάσει κανείς τη συνολική αντίληψη για την τέχνη του φίλου, ποιητή και ζωγράφου! Και οι πιστοί ας ακούσουν…

Μίμης Πλέσσας
Συνθέτης
Οκτώβριος 2010

Ποια μεγαλύτερη προσδοκία θα μπορούσε να έχει ένας νεαρός μουσικολόγος από το να συνεργαστεί με ένα συνθέτη και μουσικό της Jazz, 90 θεατρικών έργων, 107 κινηματογραφικών ταινιών, συνθέτη ενός μεγάλου μέρους της λαϊκής μουσικής και αναπόσπαστο κομμάτι της νεοελληνικής μουσικής στην ιστορία της.
Δουλεύοντας στο studio για το συγκεκριμένο project, κατάλαβα πως ο δάσκαλος είχε από την αρχή στο μυαλό του τι ακριβώς ήθελε να πετύχει με βάση τον ευρύτερο στόχο του εγχειρήματος (TOTAL ART).
Πάντα προσπαθούσε να τον υπηρετήσει από τη δική του Μουσική σκοπιά με τον πιο ταιριαστό και αυθεντικό τρόπο.
Γράψαμε, σβήσαμε, αλλάξαμε, προσθέσαμε, δοκιμάσαμε και οι προσπάθειες μας δικαιώθηκαν!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν γι’ αυτό το «σχολείο» από το οποίο αποφοίτησα και την ευχή μου στον αγαπημένο «δάσκαλο» αλλά και σε κάθε πραγματικό - καλλιτέχνη: Καλή δύναμη.
Πιστεύω πως ο πραγματικός καλλιτέχνης αν είναι τυχερός μπορεί να κερδίσει την φήμη και την αποδοχή του κόσμου αλλά σίγουρα είναι καταδικασμένος στην αιώνια αναζήτηση.

Αλέξανδρος Αυλητής
Μουσικολόγος
Νοέμβριος 2010

Την ολοκληρωμένη τέχνη οραματίστηκε πρώτος ο Γάλλος φιλόσοφος και αισθητικός Etienne Souriau στο βιβλίο του «Η πλήρης αντιστοιχία των τεχνών, 1947. Ο Δημήτρης Χιωτόπουλος την κατέστησε πράξη. Ξεκινώντας από την ποίηση και την εικαστική δημιουργία, ενέπνευσε τον διακεκριμένο Έλληνα συνθέτη Μίμη Πλέσσα για την μουσική και κινητικήν επένδυση των ώστε να δομηθή μια τέλεια και προκλητική καλλιτεχνική μορφή με διαφορισμένες προσβάσεις, προσιτή τόσο στους επαϊοντες όσο και στον καθένα. Για ένα παρόμοιο εγχείρημα (ή και τόλμημα) απαιτούνται συνθήκες διασφαλίζουσες υψηλής ποιότητας έμπνευση και απόδοση της μορφής αυτής μ’άλλους λόγους, υψηλής ποιότητας τεχνογνωσίες, δυσχερώς επιτεύξιμες, ειδεμή, το τόλμημα καταλήγει σ’αποτυχίαν λόγω ποιοτικής ανεπαρκείας.
Ανάγκη παρίσταται , συνεπώς, συνεχούς ανόδου του αισθητικού κριτηρίου του μέσου κοινού, αλλά και των καλλιτεχνικών παραγόντων, που να του προτείνουν εγχειρήματα ολκής. Μονάχα με τον τρόπο αυτόν θα επιτευχθή άνοδος του καλλιτεχνικού, και γενικώτερα, του πολιτιστικού επιπέδου των κοινωνιών, που έχει ευτελισθή επί των ημερών μας, συνεπιφέροντας και κατάπτωση των ηθών. Είναι βέβαιο πως ο Δημήτρης Χιωτόπουλος, θα εξακολουθήσει να καλλιεργεί το ιδανικόν αυτό.

Ε. Μουτσόπουλος
Ακαδημαϊκός
Καθηγητής Φιλοσοφίας
Δεκέμβριος 2010

...Τίποτα δεν είναι πιο προφανές από την ύπαρξη ενός είδους συγγένειας μεταξύ των τεχνών. Ζωγράφοι, γλύπτες, μουσικοί, ποιητές ανυψώνονται στον ίδιο ναό. Υπηρετούν, αν όχι τον ίδιο θεό, τουλάχιστον, ομοειδής θεότητες. Αδελφότητα των Μουσών, συντροφικότητα καλλιτεχνών, είτε χειρίζονται τη σμίλη ή το στυλό, το πινέλο ή το τόξο, ενότητα ιδιοφυίας κάθε είδους, τόσα πολλά θέματα για εύκολη δημιουργία...

...Ποίηση, αρχιτεκτονική, χορός, μουσική, γλυπτική, ζωγραφική, τόσες δραστηριότητες που χωρίς αμφιβολία, βαθύτατα, μυστηριωδώς, επικοινωνούν ή συνδιαλέγονται...

Etienne Souriau, « Η αντιστοιχία των τεχνών»,
εκδόσεις Flammarion, 1947

...Ως παρατεταμέναι σμίγουσιν ηχοί
από μακράν εν μια ενώσει ζοφερά,
εν μια ενώσει ως το σκότος αχανή
και ως το φως, ούτω ανταποκρίνονται
τα χρώματα, οι φθόγγοι, και τ’ αρώματα...

Κ. Π. Καβάφη, «Ατελή Ποιήματα», εκδόσεις Ίκαρος, 1995
Μετάφραση του ποιήματος “Correspondances” του Charles Baudelaire
από τη συλλογή “Les Fleurs du Mal”, 1861

...Ut pictura, poesis: erit, quae, si propius stes,
te capiat magis, et quaedam, si longius abstes;
haec amat obscurum, uolet haec sub luce uideri,
iudicis argutum, quae non formidat acumen;
haec placuit semel, haec deciens placebit...

...Ἡ ποίηση εἶναι σάν τή ζωγραφιά: ἅλλη, ὃταν σταθεῖς πολύ κοντά,
θά σέ τραβήξει περισσότερο, καί ἅλλη, ὃταν μακρύτερα βρεθεῖς.
Αὐτή ἀγαπάει τή σκιά, ἐκείνη μές τό φῶς θέλει νά φαίνεται
αφοῦ τήν οξυδέρκεια τοῦ εἰδήμονα δέν τήν φοβᾶται·
ἀρεσε αὐτή μονάχα μιά φορά, ἡ ἅλλη δέκα φορές νά ἰδωθεῖ θά αρέσει...

Κουίντου Ὁρατίου Φλάκκου
Βιβλίο κοινῶς ἀποκαλούμενο
Ποιητικὴ Τέχνη
Εἰσαγωγή, μετάφραση, σχόλια Γ. Ν. Γιατρομανωλάκη
Ἐκδ: Ἰνστιτοῦτο τοῦ Βιβλίου - Ἀ. Καρδαμίτσα, 2009

...Ονομάζοντας στο Σοφιστή μίμηση ό,τι εμείς λέμε Καλές Τέχνες, δεν εννοεί την πιστή και δουλική υποταγή στο εξωτερικό αντικείμενο ή γεγονός, αλλά πιστεύει πως αυτό αποτελεί το αρχικό πρότυπο, που ο μιμητής θέλει να αποδώσει με το χρώμα και το σχήμα, τον ήχο ή το λόγο. Η απόδοση όμως αυτή βασίζεται σε υποκειμενικές δυνάμεις και κανόνες, που, όσο κι αν επηρεάζονται η έχουν εξάρτηση από τον αντικείμενο κόσμο, δεν παύουν να έχουν δική τους νομοτέλεια, λοιπόν αυτοτέλεια...

Μανώλης Ανδρόνικος
Ο Πλάτων και η Τέχνη. Οι Πλατωνικές απόψεις για το ωραίο και τις εικαστικές τέχνες
Εκδ. Νεφέλη, 1986

...Από τη γέννησή τους οι Μούσες υμνούν, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ησίοδου, τον Δία αλλά και άλλους θεούς...

...Tα ονόματά τους, που αναφέρονται πρώτη φορά από τον Ησίοδο, είναι Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και τελευταία η Καλλιόπη, η σημαντικότερη από όλες κατά τον Ησίοδο. Είναι η συνοδός των ηγεμόνων, αφού ως η κατεξοχήν Μούσα της Ποίησης και Μούσα του Έπους ψάλλει για τα ηρωικά τους κατορθώματα. Στην Καλλιόπη θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι αναφέρεται και ο Όμηρος όταν επικαλείται στον ενικό τη Μούσα για να υμνήσει τα κλέη της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, μολονότι στην εποχή του Ομήρου οι ομόφρονες Μούσες ίσως λειτουργούσαν ως μία. Με την Ησιόδεια σειρά θα τις κατονομάσει 200 χρόνια αργότερα και ο πατέρας της ιστορίας, ο Ηρόδοτος

…Οι Μούσες είναι ομόφρονες στον Ησίοδο και λειτουργούσαν ως μία. Ο συσχετισμός για την κάθε μία ξεχωριστά με ένα είδος Τέχνης φαίνεται ότι έγινε (ή τουλάχιστον ολοκληρώθηκε) αργότερα, μολονότι η αναφορά του Ησιόδου για την Καλλιόπη (ἡ γὰρ καὶ βασιλεῦσιν ἅμ᾽ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ) πιθανόν επισημαίνει τη σχέση της με το έπος και τις ηρωικές πράξεις των πρώιμων ηγεμόνων

Εφη Πουλάκη - Παντερμαλή
Πηγή: www.olympusarchaeology.gr

Τέχνη - Τύχη - Τόλμη, ε ναι λοιπόν! Τέχνη, αφού, καλά ή κακά, θέλουμε να δώσουμε μια διέξοδο στην πυθική σπίθα, που δεν κοιτάει την ώρα να γίνει Λόγος και να μπει επικεφαλής μιας καινούριας αποτίμησης του κόσμου· και Τύχη, αφού είναι αυτή που θα σμίξει τα χρώματα και τα σχήματα, τις ευωδιές και τους ήχους, την καρδιά μας και την καρδιά του Σύμπαντος σ’ ένα σημείο, το λυρικό σημείο που ονειρευόμαστε· και Τόλμη, αφού κάθε βήμα σωστό μέσα στην κοινωνία αυτή γραφτό είναι ν’ αφήνει πίσω του αίματα, καπνούς, και δάκρυα...

Οδυσσέας Ελύτης
Ανοιχτά Xαρτιά
Εκδ. Ίκαρος, 3η έκδοση, Αθήνα 1987

Τη ζωγραφική την αντιμετωπίζω σαν έναν άλλο τρόπο άσκησης της ποίησης. Βέβαια το υλικό των δύο τεχνών είναι διαφορετικό, όμως η έκφρασή τους ξεκινά από το ίδιο κέντρο...

...Το συγκλονιστικό στοιχείο της ζωγραφικής είναι η δυνατότητά της να αποτυπώνει και να στερεοποιεί εικόνες που από τη φύση τους είναι ρευστές , για να τις ρευστοποιεί κατόπιν με το δικό της τρόπο. Όπως στην ποίηση η μία λέξη βοηθάει την άλλη και η μίξη τους οδηγεί σε μια ανακάλυψη, έτσι και η ζωγραφική λειτουργεί απρόβλεπτα, ξεπερνώντας πολλές φορές κάθε προσχέδιο.

Γιάννης Ρίτσος
Συνέντευξη στο περιοδικό “Η λέξη”, αρ. 8
Οκτώβριος 1981

Ως ταπεινός ερευνητής της ιατρικής επιστήμης, βαθύτατα προσηλωμένος στη μάχη κατά των ασθενειών οι οποίες μαστίζουν την ανθρωπότητα, δεν δύναμαι να εκφράσω τις στοιχειώδεις αντιλήψεις μου και ορισμούς, ισάξια με τις έννοιες και ορισμούς της Ολοκληρωμένης Τέχνης, όπως αυτές τις οποίες τόσο υπέροχα διετύπωσαν ο μεγάλος συνθέτης Μίμης Πλέσσας, ο ευφυής ζωγράφος και ποιητής Δημήτρης Χιωτόπουλος και άλλοι διακεκριμένοι καλλιτέχνες. Το μόνο που δύναμαι να κάνω είναι να εκφράσω το θαυμασμό μου προς την Ολοκληρωμένη Τέχνη, διότι παρέχει τεράστια διανοητική τέρψη προς την ανθρωπότητα. Έτσι η μουσική του Μίμη Πλέσσα και οι πινελιές του Δημήτρη Χιωτόπουλου οπωσδήποτε έχουν αυτή τη μαγεία.

Andrew V. Schally
Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής 1977
Μάρτιος 2014

Στον καθένα από εμάς υπάρχει ένας ιδιαίτερος τρόπος για να εκφραζόμαστε. Ο Δημήτρης Χιωτόπουλος με τη διπλή του ευχέρεια στη ποίηση και στη ζωγραφική επιχειρεί να τονίσει τη παγκοσμιότητα της τέχνης και τη βλέπει σαν σύνολο: total, που χωράει τη κάθε τέχνη και τη κάθε ιδιαιτερότητά της.
Η συμπλήρωση του κάθε κενού άρχισε ήδη με τη μουσική του Μίμη Πλέσσα και τη πρόκληση που δίνει σε κάθε άγνωστο δημιουργό, μια ευκαιρία ένταξης σε ένα κόσμο ανοικτό που συνέχεια συμπληρώνεται.

Δημήτρης Μυταράς
Ακαδημαϊκός - Ζωγράφος
Ιανουάριος 2011

Ολοκληρωμένη τέχνη; Tι θα πει ολοκληρωμένη τέχνη; Ασφαλώς θα πει μια τέχνη που παρουσιάζει αντιμετωπίζει και εκφράζει όλες τις εκφάνσεις και εκφράσεις της σύγχρονης τέχνης. Επιδιώκει και κατορθώνει να μας δώσει όλο τον χαρακτήρα και τις κατευθύνσεις της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Όχι μόνο στις διάφορες κατευθύνσεις της, αλλά και στο εσωτερικό και διαχρονικό της περιεχόμενο. Δεν είναι παραστατική ή αφηρημένη, εξπρεσιονιστική ή σουρεαλιστική, γεωμετρική ή απλά βασισμένη στα αυστηρά κατασκευαστικά στοιχεία.
Και όλα αυτά τα διαπιστώνει κανείς καλύτερα αν μελετήσει κάπως προσεκτικά την ζωγραφική του Δημήτρη Χιωτόπουλου που μάλιστα συνοδεύεται συχνά και από στίχους που κοντά στα άλλα αποδεικνύουν την έκταση και το βάθος των προσανατολισμών του. Γιατί η ζωγραφική του βασίζεται σ’ αυτό που λέει ο τίτλος του καταλόγου του, “Αφή των Χρωμάτων”. Γιατί στην πραγματικότητα τα ζωγραφικά του έργα δεν βασίζονται τόσο στον εξπρεσιονιστικό τους χαρακτήρα ούτε στις περιγραφικές αξίες, αλλά μόνο και σχεδόν αποκλειστικά στην αφή των χρωμάτων, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο επενεργούν στις αισθήσεις μας, χρώματα που ανακαλούν ακόμη και απτικές, όχι μόνο οπτικές αξίες. Έτσι κάθετα και διαγώνια θέματα, οριζόντια και καμπυλόμορφα στοιχεία αποκτούν μια πλούσια και ολοκληρωμένη φωνή.
Μάλιστα αυτό που κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Χιωτόπουλος κατορθώνει να δίνει καθαρά ποιητικό χαρακτήρα στη ζωγραφική του γλώσσα και θα μπορούσε να πει κανείς, ότι η ζωγραφική του είναι ποίηση σε χρώματα και η ποίησή του χρωματικές αναφορές με εξαιρετικό περιεχόμενο.
Με άλλοτε τονισμένα χρώματα και άλλοτε σε χαμηλούς τόνους επιβάλλεται μια πολυδιάστατη φωνή που δεν αφήνει αδιάφορο τον θεατή. Ο Χιωτόπουλος δεν αποβλέπει στο να αιφνιδιάσει ή να υποχρεώσει τον θεατή να απαντήσει στα ερωτήματα που θέτει το έργο του, όσο να του δείξει ότι υπάρχει και κάτι άλλο ακόμη πέρα από ότι του είναι γνωστό. Αποβλέπει στο να του δώσει την ευκαιρία να διαλογιστεί όσο και να ζητήσει να βρει απαντήσεις σε προβλήματα που ξεπερνούν τις γνωστές και καθιερωμένες απαντήσεις.
Πρόκειται για έργα στο κλίμα και στα πλαίσια της ολοκληρωμένης τέχνης που υπηρετεί με συνέπεια και συνέχεια ο ίδιος. Έτσι με την καλλιτεχνική του δημιουργία κατορθώνει να μας κάνει κοινωνούς των προθέσεών του και πολύ περισσότερο θαυμαστές των διατυπώσεών του. Και ίσως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο των προσπαθειών του, ζωγραφικών και ποιητικών, είναι η ποιότητα και η εκφραστική αλήθεια των διατυπώσεών του.


Χρύσανθος Χρήστου
Ακαδημαϊικός - Ιστορικός Τέχνης
Οκτώβριος 2013